- umecto
- ūmecto (less correctly hū- ), āvi, ātum, āre, 1, v. a. and n. [umectus].I.Act., to moisten, wet ( poet. and in post-Aug. prose):II.
quā niger umectat flaventia culta Galaesus,
waters, Verg. G. 4, 126:et sacer umectat fluvialia rura Capenas,
Sil. 13, 85:statque umectata Vomano Adria,
id. 8, 439:terras veneno,
id. 3, 210:effigiem,
id. 5, 5:et lacrimis salsis umectent ora genasque,
Lucr. 1, 919; Verg. A. 1, 465; 11, 90; Ov. M. 9, 655:dum meus umectat flaventes Lucifer agros (rore),
bedews, Claud. Rapt. Pros. 2, 121:ejus (agni) os pressis umectare papillis,
Col. 7, 3, 17.— Poet.:(mulier) tenet assuetis umectans oscula labris,
Lucr. 4, 1190.—Neutr., of the eyes, to be moist, tearful, to weep:ardent (oculi), intenduntur, umectant, conivent,
Plin. 11, 37, 54, § 145; 10, 3, 3, § 10.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.